Mijn leven als jonge mama en hoe ga ik hier mee om.

Gepubliceerd op 24 april 2018 om 13:28

Op 17 maart 2014 wisten we dat ik voor het eerst zwanger was, wat er na dien allemaal is veranderd en gebeurd lees je hier en hoe ervaar ik het als jonge moeder. 

 

Toen wij wisten dat ik zwanger was kwamen er tientallen emoties aan me voorbij wat nu, paniek, blijdschap, angst kan ik het wel alles kwam bij mij voorbij en bij mijn man misschien nog wel een tikkeltje meer dan bij mij. Vanaf dit moment veranderde er best veel in je manier van leven van nog vaak s`avonds samen of met vrienden opstap festival hier en festival daar viel dat grotendeels toch wel weg of ja weg je weet gewoon dat sommige dingen wat gevaarlijker zijn en je krijgt andere prioriteiten. Maar die prioriteiten werden me nog niet altijd van harte af genomen de mensen,vrienden en familie dan om je heen leer je des te meer kennen. Familie word vaak nog hechter want het is toch wat aparts een neefje nichtje of je ineens opa of oma word. Maar de vrienden daar in tegen was een heel ander verhaal want niemand in onze vrienden groepen destijds had kinderen of was hier dan ook maar uberhaupt mee bezig. Naar mate de zwangerschap vorderde merkte je wel dat je zelf minder voor dingen gevraagd werd want ach die is zwanger die kan toch niet mee of ach je mag toch niet drinken dus je hebt er niks aan. Terwijl ik in het begin nog wel naar een festival ging of een avondje mee uit al moet ik zeggen dat ik me daar vaak ongemakkelijk bij voelde en onverantwoordelijk het wil niet zeggen als je zwanger bent dat je niks kunt, maar een festival bijwonen of een stapavond zijn nou niet echt de beste omstandigheden voor een zwangere dame. Hoe ervaarden jullie deze momenten en wat deden jullie wel en niet.

 

Na deze periode begon ik te merken omdat ik zelf wat dingen minderden maar wel nog mensen om me heen vroeg voor een gezellig avondje, of een filmpje of gewoon gezellig een etentje te plannen dat het op een of andere manier een stuk minder werd jammer maar helaas. In mijn eerste zwangerschap leek het wel alsof mensen om me heen er bang van werden of dachten dat ik geen tijd meer voor ze zou hebben en er dus voor weg renden. Door mijn eigen gezin te creëren ben ik meer dan gelukkig en zie ik nog meer in hoe mensen me nou eigenlijk zagen of behandelden. Letterlijk als een saaie tuis zit mama maar raad eens dat ben ik nou totaal niet maar mijn prioriteiten zijn gewoon heel erg veranderd. Toen onze eerste zoon Milan eenmaal geboren werd op 27 november 2014 zagen we wie er wel degelijk eens langs wilde komen voor een beschuitje maar ook nog daarna. Want ja ik was toch nog maar 23 wat doe je nou toch met je leven hoorde je mensen gewoon bijna denken je kan niet meer feesten leven partyen en oow ik zou nog zoveel meer willen ontdekken voor dat er kinderen zouden komen. Dat mag zeker weten maar dit was niet onze keuzen onze keuzen was nu eenmaal jong papa en mama te worden lekker mee te kunnen doen met je kinderen te genieten en feesten en vakantie gaan met je gezin maar ook zeker nog leuke dingen doen met de mensen om je heen. En voor ons was het de perfecte leeftijd voor kids ook al ben ik nog jong want wie weet kan je ze over 10 jaar wel niet meer krijgen.

 

Voor mij veranderde er in mijn hoofd niet veel meer want ik was al wat mensen om me heen stukken minder tot gewoon niet meer gaan zien maar daar word je alleen maar sterker van en je leert je vrienden er alleen maar mee kennen. Of ja vrienden ik weet niet of dit daadwerkelijk wel dan vrienden waren. Toen Milan nog heel klein was zag je sommige vrienden er in het begin moeite mee hebben van wat moet ik met een baby of wat moet ik er mee doen en nu zie je dat met de tijd groeien wat super leuk is. En tuurlijk wat moet je nou met een baby als je er totaal geen weet of interesse in hebt dan is dat zeker ook lastig en je hoeft niet te levelen met anderen je kan er van leren en van elkaar. Nu zien we onze kring groeien op een andere manier en de mensen om ons heen ook groeien naar onze kids toe want ja ondertussen hebben we 2 van die kleine koters want Melvyn is 3 oktober 2017 geboren. Dus we beginnen voor even weer van voor af aan maar des te leuker lijken het de mensen om ons heen te vinden en ons meer te waarderen omdat ze zien wat wij nog allemaal doen en hoe we er mee om gaan. Want nee we zijn geen flauwe ouders maar ja we welen zeker het beste voor onze kinderen als het soms niet uit komt om eens een avondje uit te gaan dan moet dat ook gezegd kunnen worden en begrip voor kunnen zijn dat lijkt soms nog moeilijk maar daar komen we van zelf. We zien ze stiekem om ons heen soms wel groeien en het leuk vinden om met de kids te spelen nu steeds leuker omdat je meer met de kids kunt aangezien Milan al ruim 3 is en Melvyn nu alweer ruim een half jaar. En nu ben ik zo blij met alles en iedereen om ons heen en leven we ons leven zoals wij het willen. 

 

En wat nu, genieten zeggen we dan op onze manier hoe wij het willen met onze kinderen maar ook zeker met de mensen om ons heen. Met een dagje naar een dierentuin een etentje een bioscoop bezoekjes deze dingen met en soms ook zonder kinderen. Dit is dan geen schande maar er zijn wel duidelijke uiterste voor mij zelf althans zoals vakanties zonder de kids is voor mij echt een not done maar ieder zijn eigen ding ik kies voor kinderen dus ik wil er ook zelf al mijn zorg in steken die mogelijk is. Of elke week maar in de kroeg hangen nee daar liggen mijn interesses niet eens meer en daar word ik ook niet gelukkig van want de dag erna moet ik er gewoon weer vroeg uit voor mijn kinderen met alle plezier. En tuurlijk we hebben zelf soms ook wel een feestje maar des te leuker is het dan ook een etentje hier en daar of een gezellig avondje met vrienden of familie gebeurt vaak genoeg of een gezellig bioscoop avondje of net waar we zin in hebben. 

 

Blijf als ouder zijnde lekker dicht bij jezelf en doe waar jij je goed bij voelt en ja wat andere denken dat zal dan maar een rot zorg wezen je zult toch zelf aan je eigen toekomst moeten bouwen zoals jij of jullie hem graag zouden zien. Ik geniet er elke dag van om mama te zijn en tuurlijk soms wil ik ze ook achter het behang plakken maar welke ouder heeft dat nu niet. Desondanks ben ik hartstikke gelukkig met ons gezinnetje nu het naar ons inzien compleet is. Soms is het super hectiesch en dan tel ik niet tot 10 maar tot 100 want met 10 red ik het niet maar zolang je er gelukkig mee bent kom je daar wel weer doorheen. 

 

Ik ben benieuwd hoe jullie het vonden en hoe ging het bij jullie met de mensen om jullie heen is dit herkenbaar?

 

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.